Karol Łowiński

W latach 1921–1924, Karol Łowiński pełnił rolę wykładowcy walcownictwa i kuźnictwa na Politechnice Warszawskiej. Jego sukcesy zawodowe wzrosły, a w 1924 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w katedrze maszyn górniczych na Akademii Górniczej w Krakowie. W tej instytucji był także dziekanem Wydziału Hutniczego od 1926 do 1929 roku oraz prodziekanem w latach 1929–1932.

Łowiński był aktywnym badaczem, prowadzącym prace naukowe w obszarze oporu plastycznego oraz stygnięcia walcowatych profili. Jego wkład w rozwój techniki i nauki był znaczący.

Po jego śmierci, 26 lipca 1936 roku w Krakowie, znalazł miejsce spoczynku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, gdzie jego grobowiec zlokalizowany jest w kwaterze XXXII-zach.-3. W uznaniu jego zasług, w Krakowie nazwano jego imieniem ulicę, która znajduje się w dzielnicy Wzgórza Krzesławickie.