Notorycznie – co to znaczy i w jakim kontekście jest używane?

Co to znaczy notorycznie?

Termin „notorycznie” to przysłówek, który wskazuje na powtarzające się, często niepożądane zachowanie. Kiedy mówimy, że ktoś działa w sposób notoryczny, mamy na myśli, że te działania występują z dużą regularnością, nawet jeśli są szkodliwe.

Na przykład, osoba, która notorycznie łamie prawo, zdaje sobie sprawę z konsekwencji, lecz mimo to nie zamierza zmienić swojego postępowania. Pojęcie notoryczności ma szczególne znaczenie w kontekście prawnym, gdzie odnosi się do jednostek lub sytuacji, które systematycznie ignorują przepisy.

W polskim języku „notorycznie” można używać w różnych kontekstach, zarówno w odniesieniu do przestępstw, jak i do codziennych nawyków. Warto podkreślić, że to słowo zazwyczaj wiąże się z negatywnymi odczuciami, co dodatkowo uwydatnia wagę sytuacji, w jakiej jest używane.

Jakie są definicje słowa notorycznie?

Słowo „notorycznie” to przysłówek, który odnosi się do działań powtarzających się, zazwyczaj niepożądanych. W polskim kontekście używa się go w odniesieniu do osób, które regularnie podejmują czynności uznawane za niewłaściwe.

Taki sposób działania sugeruje, że te zachowania mają charakter nawykowy, co prowadzi do nieprzyjemnych konsekwencji. Gdy mówimy o notoryczności jakiejś osoby, zwracamy uwagę na jej tendencję do wielokrotnego podejmowania działań, które mogą być szkodliwe zarówno moralnie, jak i prawnie czy społecznie.

Termin ten często kojarzony jest z przestępczością, a notoryczni przestępcy to osoby, które systematycznie łamią przepisy prawa. Takie działania traktowane są jako symptom bardziej skomplikowanego problemu.

Dlatego definicja „notorycznie” jest ściśle związana z negatywnymi wartościami oraz powtarzalnością zachowań, co czyni go istotnym elementem w analizie indywidualnych postaw oraz ich społecznych reperkusji.

Jakie są synonimy słowa notorycznie?

Synonimy słowa „notorycznie” świetnie oddają trwałość pewnych wzorców zachowań. Przykładem może być termin „nałogowo”, który wskazuje na silną tendencję do powtarzania danej czynności. Z kolei „stale” sugeruje, że coś ma miejsce w sposób ciągły w określonym kontekście. Terminy takie jak „ciągle” i „nieprzerwanie” podkreślają, że działania te mają miejsce bez ani chwili przerwy. Inne wyrażenia, jak „ustawicznie”, „bezustannie” czy „maniakalnie”, zwracają uwagę na intensywność tych działań.

Istnieje również szereg synonimów, takich jak:

• nagminny,
• stały,
• ciągły,
• systematyczny,
• permanentny.

Terminy te ukazują charakter regularnych i powtarzalnych zachowań uznawanych za notoryczne. Znajomość tych terminów może znacząco wzbogacić nasze umiejętności wyrażania się na temat tych powtarzających się czynności.

W jakim kontekście używa się słowa notorycznie?

W codziennym użyciu w języku polskim termin „notorycznie” nosi ze sobą negatywne znaczenie. Jest stosowane do określenia osób, które regularnie wykazują nieakceptowalne zachowania. Zazwyczaj odnosi się do sytuacji, w których ktoś:

• łamie przepisy,
• nadużywa zaufania,
• lekceważy swoje obowiązki.

Słowo to implikuje, że dana osoba przyzwyczaiła się do złych praktyk i nie ma zamiaru takiej sytuacji zmieniać, mimo że zdaje sobie sprawę z jej konsekwencji. Tego typu postawy mogą prowadzić do poważnych problemów zarówno w sferze społecznej, jak i prawnej. Weźmy na przykład osobę, która notorycznie spóźnia się na spotkania – nie tylko ryzykuje swoje relacje osobiste i zawodowe, ale także może zbudować negatywną reputację. W kontekście prawnym „notoryczność” wiąże się z przestępcami angażującymi się w wielokrotne wykroczenia, co skutkuje surowszymi sankcjami. Dodatkowo, użycie słowa „notorycznie” często przyczynia się do pojawiania się negatywnych emocji. Osoby, które tak opisywane, mogą być postrzegane jako problematyczne, co wpływa na ich relacje społeczne i postrzeganie w szerszym kontekście.

Jakie zachowania są określane jako notoryczne?

Zachowania uznawane za notoryczne są zazwyczaj związane z częstym występowaniem i mają negatywną konotację. Można do nich zaliczyć:

• nieustanne łamanie prawa,
• kłamstwa,
• chroniczne spóźnianie się,
• niespełnianie obietnic,
• unikanie odpowiedzialności,
• nadużywanie substancji.

Ludzie wykazujący takie postawy często świadomie pomijają konsekwencje swoich uczynków, co skutkuje nieprzychylną oceną ze strony innych. Na przykład, notoryczny złodziej regularnie kradnie, a notoryczny kłamca wciąż oszukuje swoich bliskich. W kontekście przestępczości, osoby te są traktowane surowiej przez wymiar sprawiedliwości, co ukazuje ich brak chęci do poprawy.

Jednak notoryczność nie ogranicza się wyłącznie do działań przestępczych. Przykładowo, osoby notorycznie spóźniające się mogą napotykać problemy w relacjach zawodowych i osobistych, co prowadzi do napięć społecznych oraz emocjonalnych. Tacy ludzie często postrzegani są jako nieodpowiedzialni, a ich reputacja w społeczeństwie pozostawia wiele do życzenia.

Jakie są przykłady użycia słowa notorycznie?

Termin „notorycznie” pojawia się w wielu kontekstach, wskazując na nawykowe, niepożądane postawy. Przykładem może być fraza „notorycznie łamie prawo„, która opisuje jednostkę regularnie angażującą się w nielegalne działania. Z kolei sformułowanie „notorycznie się spóźnia” pokazuje prawdziwe lekceważenie ustalonych terminów, co negatywnie wpływa na jej reputację w pracy.

• osoba nazywana „notorycznym kłamcą” nieustannie manipuluje prawdą, co rujnuje jej relacje z innymi ludźmi,
• wyrażenie „notorycznie uchyla się od obowiązków” sugeruje systematyczne unikanie odpowiedzialności i zadań,
• określenie „notoryczny pijak” odnosi się do osoby nadużywającej alkoholu, co prowadzi do poważnych problemów zarówno zdrowotnych, jak i społecznych.

Wszystkie te opisy podkreślają cechy osób, które konsekwentnie przejawiają społecznie nieakceptowane zachowania.

Co oznacza notoryczność w prawie?

Notoryczność w prawie odnosi się do faktów, które są powszechnie znane i nie wymagają dodatkowych dowodów. Możemy do nich zaliczyć:

• wydarzenia historyczne,
• miejsca,
• ogólnie akceptowane zasady,
• które są przyjmowane przez sądy jako prawdziwe bez konieczności ich udowodnienia.

W polskim prawie wyróżniamy dwa podstawowe typy notoryczności:

• powszechną, znaną praktycznie każdemu,
• urzędową, dostępną wyłącznie dla organów ścigania i sądów.

Dzięki tym zasadom, procesy karne i cywilne stają się bardziej efektywne, ponieważ sądy nie tracą czasu na potwierdzanie oczywistych faktów. Na przykład w sprawach karnych, jeśli dany osobnik notorycznie dokonuje przestępstw, sąd może nałożyć na niego surowsze kary, uwzględniając jego wcześniejsze przewinienia. Notoryczność odgrywa znaczącą rolę w przebiegu postępowań oraz w ocenie osób, które regularnie naruszają prawo. To pojęcie jest również kluczowe w kontekście zapobiegania przestępczości i skutecznego egzekwowania prawa.

Jak notoryczność jest traktowana w polskim postępowaniu karnym?

Notoryczność odgrywa niezwykle istotną rolę w polskim postępowaniu karnym. Termin ten odnosi się do faktów, które są powszechnie znane i nie wymagają dodatkowej weryfikacji. Zgodnie z artykułem 168 k.p.k., sądy mogą uwzględniać te okoliczności z urzędu, co znacząco przyspiesza postępowania dowodowe. Przykłady notoryczności obejmują:

• znane wydarzenia historyczne,
• powszechnie przyjęte zasady, które uznawane są za oczywiste.

Dzięki zjawisku notoryczności, sądy zyskują na efektywności, eliminując konieczność potwierdzania informacji, które są już znane obu stronom. Na przykład, w sytuacji, gdy ktoś jest notorycznie karany, sąd ma prawo uwzględnić wcześniejsze przestępstwa przy podejmowaniu decyzji o wyroku. Taka praktyka często skutkuje nałożeniem surowszych kar. Notoryczność wpływa także na postrzeganie oskarżonego, co z kolei może prowadzić do poważniejszych sankcji. Dzięki temu mechanizmowi polski system prawny staje się bardziej sprawny, unikając zbędnych formalności i koncentrując się na kluczowych kwestiach związanych ze sprawiedliwością. W rezultacie notoryczność stanowi ważny element w ocenie postaw sprawcy oraz w kontekście ochrony społeczeństwa przed przestępczością powtarzalną.

Jak notoryczność jest traktowana w polskim postępowaniu cywilnym?

Notoryczność w polskim postępowaniu cywilnym odnosi się do faktów, które są powszechnie znane i akceptowane. Zgodnie z artykułem 228 k.p.c., sądy biorą te informacje pod uwagę z urzędu, co oznacza, że żadna ze stron nie musi ich udowadniać. Takie rozwiązanie przyspiesza przebieg procesu sądowego, a eliminacja potrzeby dowodzenia oczywistych faktów zwiększa efektywność postępowań cywilnych.

Fakty notoryczne mogą obejmować szeroko znane informacje, takie jak:

• powszechne zjawiska naturalne,
• uznawane zasady.

Na przykład w sprawach związanych z granice działek, sędziowie uwzględniają znane cechy okolicy i terenu, nie wymagając ich potwierdzenia. Dzięki temu podejściu, sądy mogą bardziej elastycznie oceniać dowody, co przyczynia się do szybszego rozstrzygania spraw.

Sędziowie zyskują większy margines swobody w ocenie dowodów, co pozwala im skupić się na najważniejszych aspektach sprawy. Ograniczenie nadmiaru formalności przynosi korzyści zarówno dla stron, jak i dla wymiaru sprawiedliwości. Warto zauważyć, że notoryczność wpływa również na postrzeganie spraw przez sędziów, którzy mogą uwzględniać wcześniejsze działania uczestników procesu.

Przykłady notoryczności można znaleźć w sytuacjach dotyczących:

• naruszeń prawa własności,
• analizy historii współpracy między stronami.

Takie podejście prowadzi do bardziej racjonalnego podejmowania decyzji w sprawach cywilnych, co jest korzystne dla wszystkich zaangażowanych.

Co to jest notoryczność powszechna?

Notoryczność powszechna to pojęcie, które odnosi się do informacji szeroko znanych w społeczeństwie. Takie dane nie muszą być potwierdzane w sądzie. Można tu przywołać przykłady, takie jak:

• daty narodowych świąt,
• fundamentalne zasady fizyki.

W kontekście prawnym uznaje się, że notoryczność powszechna obejmuje informacje dostępne dla wszystkich, a ich znajomość nie budzi wątpliwości. Dzięki temu sądy mają możliwość szybszego prowadzenia postępowań, ponieważ nie muszą dowodzić oczywistych faktów. Wpływ notoryczności powszechnej rozciąga się na różne aspekty życia społecznego, ułatwiając komunikację i zrozumienie wspólnych norm. Znalezienie się w tym zakresie ma kluczowe znaczenie, zarówno w praktyce sądowej, jak i w codziennych relacjach międzyludzkich. Często pewne informacje są postrzegane jako oczywiste i powszechnie zaakceptowane, co wpływa na nasze interakcje.

Jakie negatywne aspekty wiążą się z notorycznością?

Notoryczność niesie ze sobą szereg niepożądanych konsekwencji, które mogą negatywnie wpływać na życie jednostki oraz jej relacje z otoczeniem. Wśród najważniejszych problemów znajduje się:

• utrata zaufania,
• społeczne napiętnowanie,
• trudności w budowaniu zdrowych relacji,
• generowanie konfliktów w pracy oraz w życiu prywatnym,
• krytyka ze strony bliskich oraz współpracowników.

Osoby, które regularnie przekraczają granice prawa lub nadużywają zaufania, są postrzegane jako trudne do zaakceptowania. Działania notoryczne, takie jak systematyczne spóźnianie się czy bagatelizowanie obowiązków, mogą prowadzić do izolacji. Dodatkowo, nadużywanie zasad – zarówno tych prawnych, jak i moralnych – wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Notoryczność przestępcza często skutkuje zaostrzeniem kar, które uwzględniają wcześniejsze wykroczenia. Co gorsza, napiętnowanie społeczne prowadzi do ostracyzmu, a notoryczni przestępcy zostają wykluczeni z wielu kręgów społecznych.

W sumie, negatywne skutki notoryczności obejmują nie tylko utratę zaufania i napiętnowanie społeczne, ale również problemy w relacjach interpersonalnych oraz konsekwencje prawne. Takie okoliczności nie tylko utrudniają rehabilitację, ale także stają się źródłem dodatkowych trudności w przyszłości, wpływając tym samym na możliwości społeczne i życiowe.

Jak notoryczność wpływa na postrzeganie ludzi w społeczeństwie?

Notoryczność ma istotny wpływ na postrzeganie jednostek w społeczeństwie, zwłaszcza w kontekście ich negatywnych czynów. Ludzie, którzy zdobyli miano notorycznych, jak przestępcy czy oszuści, często stają się obiektem ostracyzmu i tracą zaufanie innych. W opinii publicznej, notoryczność wiąże się z poważnymi problemami, co prowadzi do postrzegania takich osób jako nieodpowiedzialnych, a nawet niebezpiecznych.

Działania uważane za notoryczne, takie jak:

• łamanie prawa,
• nadużywanie zaufania,
• izolacja społeczna.

Sposób, w jaki są postrzegane, oparty jest na ich wcześniejszych przewinieniach, co znacząco utrudnia rehabilitację oraz powrót do społeczeństwa. Problem ten ma także dalekosiężne konsekwencje dla relacji międzyludzkich. Bliscy często dystansują się od osób z takim wizerunkiem, co potęguje ich trudności w interakcjach z innymi.

Notoryczność prowadzi do nadawania negatywnych etykiet, które wpływają na przyszłe kontakty społeczne. Na przykład, ktoś, kto dosyć regularnie spóźnia się na spotkania, może być postrzegany jako niedbały i mało rzetelny przez współpracowników czy znajomych. Tego typu osądy wpływają na zaufanie i ograniczają możliwości zawodowe tych osób, ich wizerunek staje się stygmatyzowany.

Dlatego notoryczność odgrywa kluczową rolę w formowaniu obrazu jednostek w szerszym kontekście społecznym, co często wywołuje komplikacje w budowaniu zdrowych relacji oraz akceptacji w danym środowisku.